|
|
 |
Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz
|
W tym świecie Niebo jest przedmiotem wyboru, ponieważ tutaj wierzymy, że istnieją możliwości, spośród których mamy wybierać. Sądzimy, że wszystko ma swe przeciwieństwo, i wybieramy to, co chcemy. Jeśli istnieje Niebo, to musi również istnieć piekło, albowiem sprzeczność jest naszym sposobem wytwarzania tego, co postrzegamy i co uważamy za rzeczywiste.
Stworzenie nie zna przeciwieństwa. Ale tu przeciwieństwo jest częścią bycia rzeczywistym. I właśnie to dziwne postrzeganie prawdy powoduje, ze wybór Nieba jest pozornie równoznaczny z wyrzeczeniem się piekła. W rzeczywistości tak nie jest. Jednakże to, co jest prawdziwe w kreacji Boga, nie może się tutaj pojawić, dopóki nie znajdzie odzwierciedlenia w jakiejś formie, którą świat może zrozumieć. Prawda nie może znaleźć się tam, gdzie można by ją postrzegać jedynie z lękiem. Albowiem byłoby to błędnym mniemaniem, że prawdę można sprowadzić do złudzeń. Przeciwieństwo czyni prawdę niemile widzianą, toteż nie może ona przybyć.
Gdy dochodzimy do rozsądnego wniosku, że koncepcyjna myśl opiera się na konflikcie oraz że definiowanie prawdy jest jej zaprzeczaniem, to osiągamy szczyt procesu dialektycznego. Dla obudzonego umysłu ten wniosek jest wyrazem wewnętrznej potrzeby. Teraz może on zdecydować, że przestanie zaprzeczać źródłu własnej pełni, ponieważ przestanie dawać wiarę swoim percepcyjnym skojarzeniom.
W naszych transmisjach wyrażamy w całej
pełni pojedynczy cel wszechświata.
|
Kurs Cudów - Część 1
|
  |