|
|
 |
Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz
|
Dziś oczy Chrystusa patrzą przeze mnie. Jego wzrok ukazuje mi wszystko, czemu wybaczono i co żyje w pokoju, i właśnie tę wizję daje światu. A ja, w jego imieniu, uznaję tę wizję zarówno dla siebie, jak i dla świata. Jakież piękno widzimy dzisiaj! Jakąż świętość oglądamy w naszym otoczeniu! I dano nam poznać, że jest to świętość, którą podzielamy; jest to Świętość samego Boga.
W tym dniu mój umysł zachowuje spokój, aby otrzymać myśli, które Ty mi ofiarujesz. A ja uznaję to, co pochodzi od Ciebie, zamiast tego, co pochodzi ode mnie. Nie znam drogi do Ciebie, ale Ty dajesz całkowitą pewność. Ojcze, poprowadź Swego Syna cichą ścieżką, która wiedzie do Ciebie. Niech moje wybaczenie będzie całkowite, a pamięć o Tobie niech powróci do mnie.
Kiedy ktoś przyznaje się do nieustannej głupoty, demonstruje stan najwyższej jasności umysłu.
Prawda jest całkowitą abstrakcją.
Zaawansowana, dojrzała świadomość nie ma potrzeby, a nawet umiejętności dzielenia myśli na sekwencje.
Nie potrafi już utożsamiać się w związku przyczynowo-skutkowym.
W naszych transmisjach wyrażamy w całej
pełni pojedynczy cel wszechświata.
|
Cudem jest twoje przebudzenie - Część 1
|
   |