|
|
 |
Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz
|
Ojcze, prawda należy do mnie. Mój dom ustanowiono w Niebie z twojej Woli i mojej. Czy sny mogą mnie zadowolić? Czy złudzenia przynoszą mi szczęście? Cóż może zadowolić Twojego Syna, jak nie tylko pamięć o Tobie? Nie przyjmę niczego mniejszego niż to, co Ty mi dałeś. Otacza mnie Twoja Miłość, na zawsze cicha, na zawsze łagodna i na zawsze bezpieczna. Syn Boga musi być taki, jakim go stworzyłeś.
Dziś pomijamy złudzenia. A gdy słyszymy, jak pokusa wzywa nas, byśmy zatrzymali się i ociągali we śnie, ustępujemy na bok i pytamy się, czy my, Synowie Boga, moglibyśmy zadowolić się snami, gdy Niebo można wybrać równie łatwo jak piekło, a miłość chętnie zastąpi wszelki lęk.
Dziwne, ale prawdziwe
Nie możemy ci pokazać, czym jest życie i miłość, lecz tylko to, czym one nie są. Obwieszczasz, że potrzebujesz miłości, lecz miłość nie jest potrzebą, lecz rzeczywistością. Potrzeba dotyczy zawsze czegoś więcej niż miłości, która jednak jest wszystkim. Potrzeba nie oznacza, że brakuje ci miłości, lecz oznacza, że brakuje ci większej nienawiści i izolacji. Jakże cud mógłby być możliwy, gdyby miał prawdziwą alternatywę? Wszelkie uzdrowienie jest cudem.
W naszych transmisjach wyrażamy w całej
pełni pojedynczy cel wszechświata.
|
Ziemia - marna, oczywista, głupia, banalna pomyłka
|
   |