|
|
 |
Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz
|
Nie jestem ciałem. Jestem wolny.
Albowiem wciąż jestem taki, jakim stworzył mnie Bóg.
(198) Krzywdzi mnie jedynie moje własne potępienie.
Gdy potępiam, widzę niejasno, a niewidzącymi oczyma nie mogę ujrzeć wizji mojej chwały. Jednakże dziś mogę widzieć tę chwałę i być szczęśliwy.
Nie jestem ciałem. Jestem wolny.
Albowiem wciąż jestem taki, jakim stworzył mnie Bóg.
Gdy dochodzimy do rozsądnego wniosku, że koncepcyjna myśl opiera się na konflikcie oraz że definiowanie prawdy jest jej zaprzeczaniem, to osiągamy szczyt procesu dialektycznego. Dla obudzonego umysłu ten wniosek jest wyrazem wewnętrznej potrzeby. Teraz może on zdecydować, że przestanie zaprzeczać źródłu własnej pełni, ponieważ przestanie dawać wiarę swoim percepcyjnym skojarzeniom.
W naszych transmisjach wyrażamy w całej
pełni pojedynczy cel wszechświata.
|
Spotkanie w kawiarni bez żalów - Część 2
|
   |