|
|
 |
Demonstrujemy sposób, w jaki uciekasz
|
Nie pojmowałem, co dawało mi wolność, czym jest wolność, ani też gdzie jej szukać. Ojcze, szukałem na próżno, aż usłyszałem Twój Głos, który mną pokierował. Teraz już nie chcę prowadzić sam siebie, ponieważ nie zbudowałem drogi wiodącej do wolności ani jej nie rozumiałem. Ale ufam Tobie. I nigdy nie utracę Ciebie, bowiem to Ty obdarzyłeś mnie wolnością jako Swego świętego Syna. Twój Głos mną kieruje, a droga do Ciebie stoi przede mną otworem i w końcu jawi się wyraźnie. Ojcze, moja wolność jest tylko w Tobie. Ojcze, moją wolą jest powrócić do Ciebie.
Musisz zrozumieć, że gdy mówimy o „winie”, to mówimy o niej w znaczeniu całkowitym i nieuniknionym, nie zaś o winie jako żalu, złu czy popełnianiu grzesznych uczynków.
Ludzki umysł cierpi z powodu winy myślenia kojarzeniowego.
Winą percepcyjnego umysłu jest więc oczywiście odpowiedzialność za siebie.
A to oznacza jedynie, że myśląc w sposób pojęciowy, bierzesz na siebie całkowitą odpowiedzialność za oddzieloną ludzką tożsamość, czyli wedle słów Jezusa: usiłujesz przywłaszczyć sobie Królestwo Boże.
W naszych transmisjach wyrażamy w całej
pełni pojedynczy cel wszechświata.
|
Bądź moją Walentynką - Część 1
|
   |